Wat zeggen kinderen en ouders?
In de aula van het UZA zit Mehdi, een jongen van dertien. Naast hem staat een baxter, zodat zijn chemokuur kan doorgaan tijdens Sunjata. ‘Ik heb kanker in mijn keel – iets met een heel lange naam. Vandaag is mijn vijfde en laatste dag chemo, binnenkort moet ik nog eens vijf dagen komen voor bestralingen.’ Dat zijn vermoeiende en saaie dagen, geeft hij toe. ‘Ik ben een van de oudste kinderen hier. Meestal speel ik alleen in mijn kamer spelletjes op mijn gsm. Of Fifa met mijn broer op de Playstation in de tv-ruimte, dat is wat minder eenzaam.’ (bron: De Standaard)
Het was een geslaagd initiatief. Het geeft ons eindelijk de kans om ook eens zo een stuk te zien. Naar theater gaan of een show gaan kijken zit er voor haar een lange tijd niet meer in omwille van infectiegevaar. Op deze manier krijgt ze de kans net als haar leeftijdsgenootjes die niet ziek zijn. Voor haar was dit de eerste kennismaking met theater. Vroeger was ze te jong en nu mag ze tijdelijk niet.